بررسی همگرایی هزینة خانوارهای شهری در استان‌های ایران: رهیافت اقتصاد سنجی فضایی

توزیع درآمد و هزینة خانوارها یکی از شاخص‌های بررسی وجود تفاوت بین استان‌ها به لحاظ اقتصادی است. چه‌بسا یکی از اهداف برنامه‌های توسعة کشور، از میان برداشتن چندگانگی بین استان‌ها و تحقق رشد و توسعة متوازن است؛ ازاینرو، برای تحقق اهداف توسعه‌ای، بالابردن سطح رشد مناطقی لازم است که نسبت به متوسط استان‌ها در سطح پایین‌تری قرار دارند. هدف مطالعة حاضر، بررسی همگرایی هزینة خانوارهای شهری در استان‌های کشور طی سال‌های 1394-1379 است؛ درنتیجه، از مدل همگرایی شرطی و روش اقتصادسنجی فضایی گشتاور تعمیم‌یافته استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهند همگرایی بتای شرطی در هزینة خانوارهای شهری وجود داشته و سرعت همگرایی استان‌ها در همگراشدن برابر 07/0 درصد بوده است. در همگرایی شرطی برخی متغیرهای توضیحی دیگر نیز لحاظ شده‌اند که اثر متغیرهای رشد اقتصادی، تورم و سرمایة انسانی بر همگرایی هزینة خانوارهای شهری منفی بوده و جمعیت بر همگرایی هزینة خانوارهای شهری اثر مثبت داشته است.